Czy bardzo wąska specjalizacja wśród terapeutów jest dobra?

 

Według kanonów współczesnej medycyny specjalizacja w danym nurcie lub jakiejś dziedzinie podnosi rangę terapeuty do miana specjalisty.

Mamy specjalistów od wszystkiego, dosłownie. Od snu, od karmienia dzieci, od bólów kręgosłupa i od stóp. I wyrażam tutaj wyłącznie subiektywną opinie, wiedząc, że być może wkładam przysłowiowy „kij w mrowisko” Jestem zdania, że do pewnego stopnia jest to dobra praktyka, bo rozbudowujemy naszą wiedzę i stajemy się ekspertami… no właśnie… bardzo małego wycinka organizmu człowieka. A ja jako wojująca i wołająca wszem i wobec ze człowiek to systemy naczyń połączonych, nie do końca twierdzę, że takie podejście jest idealne.

 

Wielokrotnie spotykam się ze specjalistami, którzy tak bardzo „zjedli zęby” poruszając się tylko w swojej tematyce specjalizacji, że pomijają wszystko to co naokoło. I Jest to szczególnie niebezpieczna sytuacja u praktyków.

Kto z nas, nie ma doświadczeń chodzenia do kilku specjalistów z rzędu, próbując znaleźć przyczyny problemu. Każdy z terapeutów, bądź lekarzy mówi swoje zdanie i każdy jest przekonany o swojej racji. My w pewnym momencie już głupiejemy i nie wiemy co się z nami dzieje ani jakie jest antidotum na nasze dolegliwości. Klasyka przedmiotu. Ciągle brakuje nam podejścia holistycznego do drugiego człowieka. Powiązania układów, systemów, psychiki z ciałem. oraz kontekstu życiowego. A to wszystko przecież ma ogromne znaczenie w kontekście powrotu do zdrowia i regeneracji organizmu.